مادرم از بچگی در گـوش من پیوســته خواند :
هـیچ چـیزی در جـهان غـیر از پدر نا یاب نیست
لیک چون روز پدر می خواست خوشحالش کند
دید چــیزی از برایــش بهــتر از جــوراب نیـست

روز پدر به آنانی که پدر دارند مبارک باد


 عصیان

از اول هم تو کـودن بودی ای مـرد

                                          اسـیر عـشوۀ زن بودی ای مـرد

اســیر خـط و خـال و لـعل و گــیسو
                                       اسیر رنگ و روغن بودی ای مـرد

      *           *            *
ز دســــــتت ، داد دارم ، داد دارم
                                          هـــزاران نــــاله و فــــریاد دارم
ز رفـتار تو شــاید بیش از این ها
                                          به قـــلبم زخـــم مـــادر زاد دارم
      *           *            *
مــرا انگــار از خــون آفــریــدند
                                        بد اقـــــبال و دگــــر گون آفـریدند
ندانســتم چـــرا مــثل تو ای مرد
                                         در این مخروبه ، مغـبـون آفریدند
       *           *            *
بســاط عـشرتی می شـــد فـراهم
                                      تو و شـیطان و زن بنشسته با هم
کــلاهی بر سـرت هشتند این دو
                                       خـودت را در بدر کـردی مرا ، هم
       *           *            *
بـه رَغــم پنـد هـا "آدم"نگــشتی
                                           مـیان نا کـسان مٌـفخَم نگـشتی
و از آن روز تـا اکــــنون یقــــینا
                                     تو از زن یا ز شیطان کـم نگـشتی
       *           *            *
اگـر کـردند افـسونت ، به مـــن چه
                                     هـدر گـردید اگر ، خونت به من چه
اگـــر فــرمان نــبردی و خـدا هـــم
                                     ز باغـش کـرد بیـرونت بـه من چه
       *           *            *
بدون هــیچ شــرط و حـکم و ابلاغ
                                 شد از یک عشق سوزان کله ات داغ
زن و شـــیطان تبـانی کـــرده بودند
                                تـو را بیــــرون بیــانــدازنـــد از بـاغ
        *           *            *
گــــمانم نیــست مـــردی مـرده باشــــد
                                 بـه ســـوی نیـستی ره بــــرده باشـد
و گویند ای دریغ از "سیب" مرده است
                                و یا شـاید که " گــندم " خورده باشد
        *           *            *
فـــقط تو ، با تحجر ، عـــقل چون سنگ
                            بـه قــد و قـــامت یـک زن زدی چـــنگ
هــزاران لعــــــــنت و نفــرین ِمــــن بــاد
                           بر این عصیان ، بر آن افسون و نیرنگ
       *           *            *
و دردی بـی دوا شـــد بـی دوا تـر
                                 ولــی کــــام زن از کامــــت روا تـــر
و شـیطان هم در این آشـفته بازار
                                 ز هـر دو شــادمان تـر ، با صــفا تر
       *           *            *
 مرا ای وای در- این عرصه دردی است
                          خـــداوندا گـــــناه مـــن مـــگر چیست ؟!
گــــناه هـــر کــــــسی در دار دنیــــــــا
                            مگر بر گــردن شخص خودش نیست ؟!
       *           *            *
چــرا تاوان زندان هـــا ، قفـــــس هـا
                              و تــاوان تمــام ایــن هــــوس هــا ؟
به دست چــون مـــنی پرداخــت گردد
                              و ســر گردان مـــیان خار و خس ها
       *           *            *
پـس از این ، یک تداوم ؟ ، وای بر من
                             مــیان یـک هـوس ، گــم ، وای بر من
من و "سیب" و" زن" و شیطان و آدم
                             من و یک مشت "گندم" ، وای بر من
 
             20/اردی بهشت ماه/93