دریا برای من فراوان است گل بانو
اما به تُنگ آبی چشم تو دل بستم
یک پلک با من باش تا دنیا بفهمد که
دریای من هستی،همیشه ماهیت هستم
من لحظه لحظه بودنت را وام می گیرم
از خاطرات زخمی تاخورده دیروز
تا خاطراتت یک قدم بردار می بینی
یک کوله بار داغ سرما خورده دیروز
گنجشک های درد از شوق تو می خوانند
بر شاخه های تُرد احساسی که می روید
حافظ هم اینجا از لب تو فال می گیرد
وقتی که خنده بر لبانت شعر می گوید
تو در خیابان های تاریک خیال من
گاهی قدم بردار و روشن کن خیابان را
روی ترک های دلم بگذار دستی که
یک عمر مرهم شد ترک های هزاران را
در بازی فینال با دنیا سر عشقت
باید فراهم کرد شرط میزبانی را
حتی تدارک دید بازی با حریفان تا
روزی به دست آورد این جام جهانی را