بدینسان، سهم من از قسمتِ احساس، حسرت شــــد 

وسهم ِدیگران بارانی از جنس مسّرت شـــــــــــــــــــــــد

چمن هااز غزل لبریز ومرغان از ترنّم هــــــــــــــــــــــــــــا

مرا، نی ترجمان ناشکیبی های غربت شــــــــــــــــــــــد

سِتَروَن خاک ها شد باغ وماراداغ ها بــــــــــــــــــــــــردل

غنیمت میشمارم محنت آبادی که قسمت شـــــــــــــــد

ملالی نیست من در سوختن ها ساختن دانــــــــــــــــم

خیالی نیست تنها اندکی اسباب زحمت شـــــــــــــــــد

شکستم ،بشکند آنسان که خواهم خواست میســازم

شکستن های دل آیینــــــــــــه ی صــــبح اجـــــابت شد

زچشم آسمان افتاده ام ،تا خـــــویش برخــــــــــــــــیزم

زهر کس چشم یاری داشتم خار ندامت شــــــــــــــــــد

مرا دیرینــــــــــــــــه دریا بود ،دامن دامن از گوهــــــــــــر

چه میداند کســـــــــی شاید مرا باز این حکایت شـــــد

بلند از سمت فردا میـــــرسـد موجی که می پرســـــند

بهاری اینچنین سبز از کــــــــــــــــــــــجا آیا کرامت شد?

غبار غم بَرَد یکروز رقصِ بیدِ مجــنـــــــــــــــــــــــــون ها

زمین سر مست اگر از جام کاریز مـحــــــبت شــــــــــد

سر انجام از کویر تشنه سرو ولاله برخیــــــــــــــــــــــزد

که هر جا داغ عشق افتاد روزی باغ همــت شـــــــــــد