چهارپاره

مي چرخم و مي رقصم و مي خندم اما باز/
تو دورتر در خود فرورفتي و من انگار .../
با هر نفس از درد ، جانم مي رود اما /
از دست هايت دل نخواهد كند اين سيگار !/

مي چرخم و دل مي برم از شهر اما تو .../
در عمق ِ چشمانت دلي پر درد و غم داري/
وقتي كه مي لرزد نگاهت من يقين دارم /
در سينه ات مخروبه اي چون ارگ ِ بم داري!/

مي چرخم و مي بيني و مي بينمت خوشحال/
من سهم ِ چشمانت شدم در عمق ِ اين كابوس /
مثل ِ خيال ِ راحت ِ يك پيره زن وقتي ... /
در كلبه ي متروكه اش روشن شود فانوس!/

هر لحظه مي آيي به سمتم ، غرق ِ آشوبم/
تو كام مي گيري و من ، ديوانه ي سر درد/
من حال ِ يك اعدامي ِ خوشبخت را دارم .../
وقتي طنابم را خدا با دست ِ خود ول كرد! /

نفيسه محمدنژاد