گفت تلمیـــــذی حکیمــــــی را بــه جدّ
کای تو بهـــــر پاســـــخ مــن مســـتعد
هر چه پرسیـــــدم تو را دادی جـــواب
نی جوابــــــــی سرسری بـــل ناب ناب
نک مــــــرا از تو ســـؤالی دیگر است
کان جوابش مرمـــرا چون مرمر است
پول بهتـــــر یا کــه پـــــر روئـی و یـا
پارتـــــی ، ای اوستــــاد خـــــوش لقا
هان بگــــو زین سه کدامین بیــش فی
می خـــــورد ای مقتـــــدای راستـــــی
پس جکیمـــــش گفت : ای تلمیذ شاب
« چون که پرسیدی بیا بشنو جواب »
پول صـــد افزون از آن دو دیگر است
در قبـــــال پول پارتی مضـــــطر است
پول پـــــر رو می کنـــــد کــم روی را
ریسمـــــانی می بســـــازد مـــــوی را
پول اســـــــطرلاب اســــــــرار صـعود
باشـــــد و بوده ست و خواهد نیز بود
علــــــت شــــــادی هر شـاد است پول
وان دو خود صیدند و صیاد است پول
رابطــــــی بــــــا پـــــول پیدا می شود
ضابطــــــی با پــــــول ملـغی می شود
پول نـــوش و پول توش و پول جوش
پول فـــــــکر و پول ذکر و پول هوش
پول ســـــحر و پول مـِهــر و پول مَهر
پول حــــــبّ و پول بغــض و پول قهر
پــــــول نــــــام و پــول کام و پول دام
کی توان بی پــــول کَس را کرد رام ؟
پول صــــــد آمد دو دیـــگر چون نود
لا یــُـــــری کالپــــــول کنــــزٌٌ فی البلد
مردمــــــان آزاده ی پـــــــولند پــــول
جمله مست از باده ی پولـــند پـــــول