داغ حسین و كربلا  در دفتر م ماند
سوز دلم چون سایه در چشم ِ ترم ماند

از كربلا دورم ولی مشهد كه دارم
آهو شدن در كربلای باورم ماند

منظومه ی هفتاد و  دوعرش است آنجا
اینجا دو صد منظومه  لای دفترم  ماند

اینجا رضا و غربت و مامون و نیرنگ
آنجا حسین  و خیمه های آتش و جنگ

چشمان باران خورده  ی  زینب  و شمشیر
بغض گلوی اصغر شش ماهه  ی  پیر

دست خدا افتاده بر خاكی عطشناك
در راه نیشابور  خنجر می زند تاك

اینجا و آنجا  را غریبان      می شناسند
در بیت ِ زهرا     زخم خنجر ها   جناسند

خون می تراود خیمه ها ی تشنه لب را
آتش  شدن  در حسرت ِ  خاكسترم  ماند

دنیا پر از مامون و شیطان و یزید است
نفرین به آنان تا  ابد در سنگرم  ماند

زاهد  نشد جنس قلم  در متن ِ  تاریخ
اما همیشه كربلا در جوهرم ماند
 

 اکرم بهرامچی