نخلِ عطش خیز
باز ، باز آمده هنگامِ غم انگیزِ عطش
برگ و بَر داده همان نخلِ عطش خیزِ عطش
تشنه لب عازم دریا شده امواجِ فرات
آب نوشیده مگر از لبِ خون ریزِ عطش ؟!
دستِ سقّا نسترده ست غم از چهره ی او
می رود باز اگر در دلِ پاییزِ عطش
دمِ شیطانی شیطان بدمیده ست به خاک
تا مهیّا بشود خاک به تجهیزِ عطش
دیو با آن همه آتش که به ذاتش دارد
کاسه ی صبرِ خودش هم شده لبریزِ عطش
سخت ، مشغولِ درشتی شده با خونِ خدا
تا بر آورده شود حاجتِ چنگیزِ عطش
آسمان ، یکسره چشم است ؛  سوار است مگر
خسروِ تشنه لبان باز به شبدیزِ عطش ؟!
از امید است اگر شاه شهیدان لبریز
جگرش ملتهب از دشنه ی خون ریزِ عطش
تا بنوشند محبّان ؛ عطشِ خونِ خدا
باز، باز آمده هنگامِ غم انگیزِ عطش

چهار شنبه  92/8/15 --
دوم محرم الحرام 1435 -- یزد
سید فضل الله طباطبایی ندوشن (امید)