عطر سیب است که درباغ ارم پیچیده
یا نسیم تو در این صحن و حرم پیچیده
اشک و لبخند به امید تو جان می گیرد
شور دیدار تو در شادی و غم پیچیده
تو همان باور نابی که به بی تابی آب
ریشه در ریشه ی هستی و عدم پیچیده
برلب خشک تو رازی است که مانده است هنوز
چون خم ابرویت ای شیر دژم پیچیده
چشم بارانی تو گاه غریبی انگار
برق خشمی است که در تیغ دودم پیچیده
از شتاب تو در آن واقعه پیداست دلت
بارها برخود از اندوه حرم پیچیده
تا به تصویر کشد آن همه زیبایی را
جذبه ی عشق تو در دست قلم پیچیده
باخودش چتری از آرامش باران دارد
گردبادی که چنین گرد علم پیچیده
آب این روشن بی تاب ندیده است به خواب

راست قامت تر از این سرو به هم پیچیده...