دفتر از نو بنویس

فاش می گویم تو را؛
تا که بدانی
ایها الناس!
مادرم زهراست
آنچنان حال خوشی هست مرا؛
باور کن،
آنچنانم که تو هرگز نتوانی
یادم آید که یکی گفت، بخوانی؛
«دل خوش سیری چند»؟
راست می گفت هم او
دل خوش ارزان نیست
اندر این جور زمان؛
و اندر این گرد و غبار؛
ماهتاب و شب تار؛
جستنش آسان نیست،
خون دل ها باید؛
چشم دل ها شاید

فاش می گویم تو را؛
تا که بدانی،
مادرم زهراست
خواب خوش دیدم و آن را؛
به تصور نتوانی، نتوانی
یادتان هست که روزی گفتم:
«مهر زهرا دیده ام؛
در سبویم ریختند؛
آن سبو بشکسته ام؛
یا علی دادم برس»؟
علی و ابن علی فرق ندارد به خدا
موسم و ماه غم است؛
مادری چشم براه پسری بی کفن است
دل خوش گر طلبی؛
گوش بدار،
چاره ی کار در اینجاست؛
کجا؟
چاره ی کار میان کتل و بیرق اوست؛
بین آن قطره ی اشکی که چکید؛
بین بندان پریشان حسین زهراست

آن سبویی که شکست؛
با توام! یادت هست؟
آن سبو باز تجلی یابد
بی سبب هیچ نگویم به خدا؛
از درون باز ندایی است مرا:
توبه ات مقبول است؛
گرچه یارت ز تو و دفتر تو دلخون است؛
بندگی کن انسان؛
دفتر از نو بنویس
شاید آید روزی؛
آن سبو باز تجلی یابد

می نویسم از نو
فاش می گویم تو را؛
تا که بدانی
ایها الناس!
مادرم زهراست،
آنچنان حال خوشی هست مرا؛
باور کن
آنچنانم که تو هرگز نتوانی
 

شب چهارم محرم الحرام - 1393
میلاد سلطانی آزاد - بندرانزلی