بسم الله

نذر امام رئوف...
 

آمدم با غزلی ساده ولی تکراری

لطف داری تو اگر دل به دلم بسپاری

شعر باید که پر از عطر نگاه تو شود

شاعر خوش نفس، اینگونه فراوان داری

باورم نیست ولی جان دلم!، حالا که؛

همنشین ات شده ام  در غزلی،...اجباری!؛

کاش مرهم بشوی بر دل تنها شده ام؛

قدر یک "ها" تو بر این آینه زنگاری

سالها گرد همین خال لبت چرخیدم

تا رهایم کنی از زندگی پرگاری!

کاش می شد که لب پنجره ای رو به حرم؛

دانه ای نذر کبوتر شدنم بگذاری

من زمین خورده ام از چشم همه افتادم

می شود بال و پرم را به گرو برداری؟!

آمدم تا که بگویم چقدر... خشکیدم!

آسمانا! تو بر این خاک دلم می باری؟!

.

.

.

من همه درد خودم را به تو گفتم جانا!

اینکه درمان  بکنی یا نکنی؛...مختاری!

ح.م

یا علی مددی...