ای عطرِ نیستی! ز کِه گیرم سُراغِ تو؟
با من، ببین چه ها که نکرد اشتیاقِ تو!
 
بادی وزید و یادِ تو را شرحه شرحه کرد
سی پاره کرد کوهِ دلم را فراقِ تو
 
این برف، ردّ ِپایِ پلنگانِ گُمشده ست
حرفی بزن! کجایِ جهان شد محاقِ تو؟
 
 
باقی ست او و اَشهدُ اَن لا الهَ .... آه!
این باد را چه غم، که بمیرد چراغِ تو ؟

ما کیستیم ای شبِ توفانیِ عدم!
خشکیده شادخه ای که درونِ اجاقِ تو 

ای یادِ تو، دعایِ فراموشی و سکوت!
آغوشِ گریه پُر شده از اتفاقِ تو ...