اضطراب شب بوها

اسيروخسته و محبوس  برج و بارو ها
به رقص امده چون سكه در  ترازو ها
و خوابهای پرازاضطراب و وحشت مرگ
درازدحام  نفس گير  وهم  لو لو ها
نه زنده ام كه دلم خوش شود به بودن خويش
نه مرده ام كه شوم زنده فصل جادو ها
هميشه موسم جان كندن است و بعد از ان
رسيده جان به لب از شوق نوش دارو ها
هنوز هم  سرمان زير برفها گرم است
تپيده ايم به گردابی از هيا هو ها
نه مي شود بروی راهی خودت باشی
نه می شود بپری رسته چون پرستو ها
هميشه گوشه ی قلبم صداش مي ايد
صدای نی نی چشم خمار اهو ها
هزار جذر و مد امد و اب را هی كرد
ولی دل من  و رويای اب در جوها
بيا و ظلمت روح مرا سپيده بزن
چنان كه گم بشوم  در سفيدی قو ها
دوباره لكنت عشق امد و زبانم را
لبا لب از هيجان كرد مثل شب بو ها
نفس نفس تنم از جان  تهی شده بر گرد
بيا و دست مرا هم بگير اين سو ها
پروين برهان شهرضائی