چه می فهمند آخر این فقیهان ِحلب، ای عشق؟

از این سی پاره ی ِ اندوه، این درد ِطلب، ای عشق!

صلاح الدین ِ ایّوبی،  صلاح الدین ِ زرکوبی

یکی شمشیر و فتوا دارد و آن یک طرَب، ای عشق!

گرسنه در حصار ِ تلخ ِ زندان، زنده در گورم

چه خواهی کرد با اصحاب ِ خود، یاللعجب ای عشق!

که من عیسی ابن ِ خویشم، بر فراز ِ جلجتا  تنها  ...

و هر کس می تراشد از تنم، اصل و نَسَب،  ای عشق!

***                   

سلام ای عطر ِکولی! ای جوانمرگی! دلم تنگ است

مرا با خود ببر! من خسته ام از روز و شب ... ای عشق!