از صبر زیبایت ای مرد خون گشته پیمانه دل

پیچیده در صحن سینه فریاد مستانه دل

ای شمع شعر عراقی طرز سکوت تو هندی است

فهم نگاه تو مشکل، بیچاره پروانه دل

امشب زدی دل به دریا، مهتاب در آب پیدا

خالی است جایت در اینجا، باقی است در خانه دل

از بس که جسمت نحیف است، تابوت پر میزد از دست

سنگینی داغت اما، ماندست بر شانه دل

یادت می آید که خواندیم دیروز با جمع مستان

آواز تنهایی و درد ، شعر غریبانه ی دل 

رندانه آخر ربودی جامی زخمخانه دل

خونین چو برگ شقایق رنگین چو افسانه دل