دارم شبیه عقربه ها گیج می زنم

چرخی در اوج بی هدفی بر مدار خویش

عمریست از تداوم تکرار خسته ام

عمریست دل بریده ام از روزگار خویش

عمریست کنج خانه ی دل گریه می کنم

بر حال و روز زندگی خنده دار خویش

می میرم و به راه ابد نیست همرهم

جز یاد حُسن روی تو در کوله بار خویش

می میرم و به غیر غزل چیست همدمم؟!

باشد که عشق را بکنم شرمسار خویش

احمد محمودی