ای که با حرفِ سفر خواب علی را می بری

هستی و ارکانِ اعـجـاب علی را می بری
 

این قَـدَر لبخند بر اهریمن دردت نزن
اخـتـیـار چـشـم سیـلاب عـلی را می بری

صورتت را لابه لای ابـرهـا پـوشـانـده ای

قـصه ی مـرداب و مهـتاب علی را می بری
 

از گلستانی که گلهایش همه از عطر توست

بهـتـرین گل واژه ی نـاب عـلی را می بری
 

خاطرات«هَل اَتی» و «کوثر» و هرآنچه بود

آیـه هـای نـاب و کمـیاب عـلی را می بـری

 

کاش می دیدم که در هنگامه ی دل کندنت

با خودت این جسم بی تاب علی را می بری

حسین وفا