چند روزی مثل باران بر دلم بارید و رفت
آفتاب چشم هایش مدتی تابید و رفت
ماند تا وقتی  که کامل غنچه ی دل باز شد
بی وفا شد غنجه های دیگری را چید و رفت
وقت رفتن شبنم از گلبرگ هایم می چکید
**<از زبان اشک هم درد دلی نشنید و رفت>**
چند روزی در دلش این  پا و آن پا کرد و ماند
چشم های نافذش  اما پر از تردید و.... رفت
چشم های عاشقم فریاد زد با من بمان
سر تکان داد و برای دلخوشی خندید و رفت
پس دل خود را کمی بگذار دلداری دهم
رفت؟ ...بهتر...آری اصلا خوب شد کوچید و رفت
دوست دارم خلوت تنهایی  ام را ...درد را
هرکه دردم را به  معیار خودش سنجید و رفت
فصل پربار  جوانی رفت و فرصت ها گذشت
برف پیری آمد آری فصل ها چرخید و رفت
حمیدرضا دولتی
 
** مصراعی از بیدل**.