کجای وسعتی از آفتاب گردان‌ها
نشسته‌ای به تماشای ما پریشان‌ها؟!
کجای این شب مهتاب می‌زنی لبخند
به روی مزرعه ی آفتاب گردان‌ها
شهید باغ اشارات چشم‌های تواند
که مانده‌اند در اوصافشان غزل خوان‌ها
تمام جاده چراغانی نفس‌هایت
نشسته اند به پا بوسي ات خيابانها
زمین قلمرو گل‌های آفتابی توست
زمان پر از هیجان شکوفه باران‌ها
دوباره دست تکان می‌دهی از آن سو ها
دوباره شور شگفتی است در نیستان‌ها
کنار تپه ي نرگس مسافری می‌خواند
خوشا هواي تو وجشن گل به دامانها
درا که تفرقه تعطیل کرده عاطفه را
پرندگان پراکنده‌اند انسان‌ها!
بهار مي رسد از راه تازه مثل ظهور
خوش است فرصت گل چيدن از فراوان ها
موضوعات :
تاریخ ارسال :
1390/6/23 در ساعت : 14:26:56
| تعداد مشاهده این شعر :
1525
متن های ارسالی برای "نقد" توسط دارنده دفتر شعر قابل مشاهده و تایید نخواهد بود و تنها توسط مسئول بخش نقدها بررسی و تایید خواهند شد. در صورتی که میخواهید نظری را خصوصی برای صاحب اثر ارسال کنید از بخش نظرات استفاده بفرمایید.