خدا کند که شبی زائر درت باشم
وَ چند پنجره مهمان منظرت باشم
وَ عاشقانه به پابوس حضرت‌ات برسم
طواف‌ات آرم و پروانه‌ی سرت باشم
وَ پلکی اشک بریزم برای غربت تو
وَ شمع مرثیه‌خوانان پیکرت باشم
به گوشه‌گوشه‌ی چشم تو نوحه آغازم
وَ روضه‌خوان نگاه مطهرت باشم
اسیر موی پریشان دخترت گردم
فدای خون گلوگاه اصغرت باشم
وَ پاره‌پاره ز شهزاده قاسم‌ات گویم
وَ قطعه‌قطعه نواخوان اکبرت باشم
شبی به مسح شفاخانه‌ی گلوت آیم
ز جمع بست‌نشینان حنجرت باشم
به دانه چینی آغوش مرقدت خیزم
برای کاسه‌ی آبی کبوترت باشم
برای خواندن شعری اگر اجازه دهی
شبی بیایم و در پای منبرت باشم
رساله‌ای بنویسم سه سالگی‌ها را
وَ سال‌ها ادب‌آموز دخترت باشم
خدا کند که دوباره به زینبیه رسم
وَ پرده خوان مصیبات خواهرت باشم