یاد آن روز بخیر /

روز آخر  که کنار سنگر/

عهد و پیمان وفاداری  را/

هر دو با قطره ی خونی به  کف دست هم امضا کردیم/

و سپس سجده ی شکری به خداوند همانجا کردیم/

تو همان شب رفتی /

و من و دست گواهم /

هر دو تنها ماندیم/

از تو و قافله ما جا ماندیم/

رفتی و خنده به لب دور شدی/

گر چه امروز خبر آوردند/

 که دو دستت بسته/

زنده در گور شدی/

و چه تقدیر عجیبی داشت  دستهای من و تو/

دست تو بسته و در خاک ،  ولی/

سرنوشت بشری را تو گرفتیش بدست/

دست من باز،  ولی/

غرق دنیا شدم و /

پیش چشمان تو و قطره ی خونت که به دستان من است/

پیش آن مادر مظلوم که یک عمر به سوگ تو نشست/

آبرویم همه رفته است ز دست/