هـزار و یکـصد و انـدی ادامه دار گذشت
چه شد که  این همه آدینه بی نگار گذشت
 
چـقدر سـایه  و سرما ، چقدر بی خورشید
کـدام ابـر ِسـترون  از ایـن دیـار گذشت
 
به رغـم هـر که دلش زنده نیست با عشقت
زمـان ِ دلشـدگانـت چـه بـی قرار گذشت
 
درسـت مثـل زلیـخا کـنار جـاده ی عشق
نشسته ایم ... بـگویـند یـک سوار گذشت
 
بـرای چـله نشـینی ! بـه  جـمکران برویم
سـه شـنبـه های زیادی به انتظار گذشت !
 
ظـهور،حـرف کمی نیست تشنه می خواهد
"که سـیزده خُم ِ می " از لب خُمار گذشت
 
عزیزکشـور جان ! سال آخر قحـطی است ؟
بگو که نوبت عشق است و اضطرار گذشت !
( رضا محمدصالحی)