سلام بر شما خوبان
پس از مدت ها سعادت حضور در کنار اساتید جان با سروده ای پر از نقصان تقدیم به قطب عالم امکان

 

بیا موعود «اِلْ یاسین»

دلت دریاست می‌دانم
درون سینه‌ام غوغاست؛
می‌دانی
درون سینه‌ات غوغاست؛
می‌دانم
.
مرا عهدی بود با تو
سحرگاهان
ولی گاهی
فقط کوفی نگاری رسم و راه ما است؛
می‌دانم
.
دلم لبریز از احساس پاکی می‌شود
گاهی
چرا چرکین شود این قلب مالامال از عشق جهان شاهی؟!
خدایا! عاقبت راهی
نباشم گر که رسوایم کند یارم
بگو این قلب محزون و بسی آلوده‌ات را <من> خریدارم
.
که خالق آن چه را خواهی؛
خریدار است
و قلب کهنه ام را
عاشقی از عاشقان تو؛
طلبکار است
بیا بنگر که بیمارم
.
دمادم ورد لب‌هایم
بیا مهدی بیا مهدی
چه می‌خوانم تو را هر دم
چو خط‌های فرو افتاده در یک کاغذ کاهی
خطوط شعرهایم بس که ناخواناست؛
می‌دانم
.
بیا بنگر که بیمارم
بیا موعود «اِلْ یاسین» *
بیا مولای غمخوارم
بیا امن یجیب تو
به هم ریزنده‌ی ظلمت‌ترین شب‌ها است؛
می‌دانم

.
.
* آیه شریفه ۱۳۰ سوره مبارکه صافات
 

سحرگاه نیمه شعبان المعظم
۱۴۳۶ هجری قمری

میلاد سلطانی آزاد – بندرانزلی

.