نگاه سبز تو از ماورای خواب محالم
تبر به دوش می آید به باغ خشک خیالم
 
مرا نه خنده آیینه مست کرد ، نه عکست
نه استکان پر از یخ که گریه کرد به حالم
 
چگونه چشم بدوزم به دکمه های لباست
که حسرتش نشود بعد رفتن تو وبالم
 
آهای کودک اخمو ، رسیدی از چه زمانی
که سنگ شیطنتت طعنه زد به خنده کالم
 
جهید از رگ دستم ، چقدر ماهی قرمز
که لب به لب شود از مرگ تنگ خون زلالم
 
شکست عقربه در سوگ لحظه لحظه مستی
گذشت ساعتم از تاک تاک و داد مجالم
 
نمی شود که بمانی ؟ سوال کردم و اینبار
سری تکان بدهی کاش در جواب سوالم