قایق گمگشته ای را موج ها پس می زند

در خودم می پیچم از دردی که همزاد من است

کوه دردی که مرا مثل صدا پس می زند

آی آدم ها که بر ساحل نشسته... سال هاست

یک نفر در آب دارد مرگ را پس می زند

دشمنانم راست می گفتند، در گرداب ها

دست هایت را همین چند آشنا پس می زند

بادبان ها سرکشند و موج ها طغیان گرند

کشتی بی لنگری را ناخدا پس می زند

نامه ای سربسته ام، در بطری دربسته ای

مقصدم را موج ها ی ناکجا پس می زند

 علی اصغر شیری