قرآن به «ماه روزه» فرود آمد؛ از قضا
در «ماه روزه» رفت علی ختم اوصیا
قرآن صامت آمد و لیکن دریغ و درد
قرآن ناطق از بر ما رفت از جفا
در نیمهء مبارک آن سر زد از افق
در خانهء بتول، مهی همچو مجتبا
ماه خداست ماه ضیافت به خوان حق
تا پرتوي ز نور الهي رسد به ما
ماه خداست ماه جدایی ز خواب و خور
وز خوی دام و دد بکند روزه اش رها
یک ماه از لذایذ دنيا چو بگذری
یابد ز یمن آن به یقين جسم و جان صفا
باید شود خدایی ازین پس به لطف حق
نوع بشر در این ضیافتِ در سفره خدا .
1394/4/8- مشهد .
تاریخ ارسال :
1394/4/11 در ساعت : 9:49:30
| تعداد مشاهده این شعر :
931
متن های ارسالی برای "نقد" توسط دارنده دفتر شعر قابل مشاهده و تایید نخواهد بود و تنها توسط مسئول بخش نقدها بررسی و تایید خواهند شد. در صورتی که میخواهید نظری را خصوصی برای صاحب اثر ارسال کنید از بخش نظرات استفاده بفرمایید.