ای که با اعصاب مردم می کنی بازی بس است
پای کوه و رودخانه خانه می سازی بس است

راه بر هر رهگذر چون راهزن سدّ می کنی
با اراذل ارتکاب جرم و اخاذی بس است

در اداره تیله بازی جای حلّ مشکل و
زیر پای لنگ مردم سنگ اندازی بس است

جای ایجاد فضایی امن در این جامعه
فتنه بر پا کردن و همواره جوسازی بس است

پلّه ها ی مجتمع را با صدا پیمودن و
سلب آسایش ز واحدهای ناراضی بس است

ای که شیر نفت را بر سفره ات واکرده اند
خوردن نان و کباب ترک و قفقازی بس است

ای که در دل عقده داری از غزل خوانان مست
جلب آنان با صدورحکمی از قاضی بس است

روزه می گیری به ظاهر، شب به فکر غارتی
ای که با اعصاب مردم می کنی بازی بس است!
94 / 4 / 21
"مهدی سیدحسینی