من عاشق ِ تو هستم و دیوانه بیشتر
پروانه ی تواَم من و پروانه بیشتر
از خانه ی دلم به تو راه کمی نبود
از دل کم است فاصله، از خانه بیشتر
در زیر نور قاطع ِ خورشید زندگی
هستم حریص ِ زندگي از دانه بیشتر
موی تو چون صراحتی از آبشار نور
روی کمر نشسته و بر شانه بیشتر
از آشنا بپرس که در دوستی چرا
کردست اعتماد به بیگانه بیشتر
در شهر بی حضور ِ تو هر روز می شود
آدم همیشه کمتر و کاشانه بیشتر