می شود ماه را بغل بکنم

تقدیم به کودکانی که برای اولین بار پدرانشان را

مرداد ماه 69 در صفوف آزادگان دیدند.

مثل خورشید نیمه ی دی ماه
زود رفتی و دیر برگشتی
عکس دامادی تو را دیدم
ای جوانمرد! پیر برگشتی!
 
سال هایی که رفت ، با من بود...
حسرت غنچه ی نچیده ی تو
مثل مادر نجیب ، چون تو غریب
این منم دختر ندیده ی تو!
 
پشت بغضش همیشه پنهان بود
تکه ابری تمام این ده سال
بند کرده فقط در این مرداد
کم نیارد میانِ ترمینال!
 
حرف های نگفته ای داریم
حرف های نگفته بسیارند؛
درد های نهفته ای داریم
درد های نهفته بسیارند؛
 
کاسه ی چشم های من پُر شد
مثل نذریِ آخرِ هفته
مادرم راست گفت انگاری
چشم و ابروی من به تو رفته
 
دردو دل ها و مشکلاتم را
دوست دارم که با تو حل بکنم
با تو احساس می کنم حتی
می شود ماه را بغل بکنم