مردی ، به روی شــانه ی هـر زن شکسته است

از انکســـار آینــــــــــه برزن شکســــــــته است

دیدیـد ؟ می نشـــــست عـــــرق ، سرد بر درخت

وقـــتی که دید دسـت تبـــــرزن شکــسته است ؟

اشک از صمـــیم و عمـــــق نگاهم ببین چه زود

جاری شـده ست دل چو یک ارزن شکسته است

اسپنـــد دود اگــــــــر نکنـــــــــی ، پشت بامتان

از التــفات چشـــــــم نظـــــــــرزن شکسته است

با یـــک تــــشر ؟ نه ، طفل دگر جا نمی خورد !

پیر است دیــــد چون که تشرزن ، شکسته است

مَـــــا بَــالَ قـــَطُّ مَن نَقـــَـــــضَ العَــــهدَ بـِالهَوَی

وقتی که اعتبار بصـــــر ، ظـــــن شکـسته است

هـی !!! بی خیـــــال لــرزه و پس لرزه ای چرا ؟

دیوار ، سقـف  جمــــله بـــدر زن شکسته است

مـــــا تـــــا خــدا ی خــــــویش نداریــــم فرصتی

هـــــــر چــند خط فاصله فرضـاً شکسته اســـــت