زیر پنجه ی اهو
دکمه ی برگشت دنیا را بزن خسته ام از حمله ی تردیدها
خسته تر از توبه های گرگها  تلخ چون شکهای نا امیدها
خون دویده بر لبم فریادها در گلویم مانده و وحشی شده
کاش میشد از غرورم بگذرم توبه ای در وادی تمجیدها
زندگی پیدای نامرئی شده پشت کاش اما چرا جا مانده است
فوت ابم راه را اما چطور مانده ام در بین این تجدیدها
شاهراه غرق نور و سبز را با هزاران فرعی ظلمت نشان
مثل اَ در مرتضی و مصطفی گم کنم  در برزخ تشدید ها
نامه اعمال من شد فاش و باز رد پای ان کمر بند کلفت
کور و کر میپیچم اینجا بر خودم در سکوتم حل شده تهدیدها
بین خود سرو و صنوبر دیده ایم اسمان رادرکبوتر دیده ایم
باز اما  می رود از یادمان خیره بر خاکیم مثل   بیدها