شیخ النمرشهادتت مبارک
شیخ النمر خون تو باران بهار است
وقتی حجاز تشنه در گرد وغبار است
یاد تو درزندان الحائربه فریاد
می گوید این خون بهر دینت اعتباراست
اسلام ناب احمدی هر جا نباشد
هرچیز جای ان بیاید مرگبار است
خواب زمستانی شان پایان ندارد
سلطان به خود کم بینی مزمن دچار است
این کاخها بر کوخها تا می کشد قد
پراز تعفن می شود سنگ مزار است
یک روز اخر می زند خونت شبیخون
خاک منا تا روز محشر داغدار است
حتی حرم هم چشم در راه سپیده
وقت اذان می گوید ازاو بیقرار است
ان جمعه ی بکر اساطیری که امد
از مکه تا کوفه جماعت برقراراست
در بین رجعت کردگان شیخ النمر هم
می اید و مولایمان را پاسدار است
وقتی سپاه شیعیان لشگر به لشگر
می تازد از سمت فلق حق اشکار است.
پروین برهان شهرضائی