این شعر در حین دیدن فیلم هنرمندانه "بادی گارد" سروده شده است
تقدیم به ابراهیم حاتمی کیا
بخاطر هنر نابش

با احترام
بی بی سمانه رضایی
-------------------------------

درد ها را کجا نگه دارم
پُرم از تیر ناگواری ها
دستهایم گلنگدن بودند
زیر انگشت سوگواری ها

به سیاهی نشسته ام خود را
زیر آوار جهل ترکیبی
درد دارم که غلت می زَنَدَم
تا بیفتم ازین سراشیبی

مَردم از رنگ روز می گویند
من زمین را سیاه می بینم
می شنیدم که حالشان خوبست
پس چرا اشتباه می بینــــــم؟

سر من چرخ می خورد دورِ
روزگاری که ثابت و قرص است
دکترم توی گوش من می گفت
که دوای جنون تو قرص است

دردها را کجا نگه داریم؟
خواب اگر چشم های ما را بست
یک جهان می کِشند دست مرا
یک نفر می دهد مرا از دست!

بی بی سمانه رضایی
20 بهمن94