فرعی های اسمان
موجها عاصی اند و سرگردان بسته راه فرار ماهی ها
صد دهان باز کرده هرگرداب در خیال شکار ماهی ها
راه ها بی نشان وتو در تو صخره ها دره ها بیابان ها
زندگی نیست جبهه ی جنگ است این شده روزگار ماهی ها
خواب و اسایش این حوالی نیست جذر ومد دارد وشب وحشت
یک جهان درد دل به جا مانده بر لب بی قرار ماهیها
 لحظه ها پادشاه اقلیمند پلک بر هم نمی شود بزنی
چون فقط رد پلکها مانده دور چشمان تار ماهی ها
روز و شب زیر پای طوفانند غوطه ور در میان تاریکی
زندگی نیست سهل و تکراری فرق دارد دیار ماهی ها
ماه هر شب شنیده از دریا هق هقی تا همیشه جاری را
فرکانسی که گم شده در اب گریه ی زار زار ماهی ها
دام و قلاب و تور اماده بوده و هست وتا ابد باقیست
منتظر تا که موقعش بشود لحظه ی بیگدار ماهی ها
مرگ می بارد از در ودیوار ظلمتی جاودان و لغزنده
خوب یا بد فدای ازادی همه ی اعتبار ماهی ها
مرگشان بیصدا و بی رنگ است اب از ابها نمی جنبد
هیچ کس هم ندیده تا حالا دسته گل برمزار ماهی ها
اسمان می رود کمی پائین موجها رفته اند بالا تر
زیر باران دوباره اقیانوس می شود نو بهار ماهی ها
شیشه ی تنگ ها ترک خورده کاش سنگی از اسمان برسد
کار اسایش است گنداندن کاش ما هم کنار ماهی ها