پيراهن كه زليخا نمي شود

تا هزار شب

شهرزاد را از دهان ِ نهنگ در آورد و ُ

روي ِ سيم ِ تلفن

نامه ی ِ عاشقانه پهن كند .

پيراهن چاك ِ دل را درز نمي گيرد .

يوسف در خواب لو رفته و ُ

پرينت ِ نجوايش روي ِ ميز ِ عزيز ،

كه سند باد

خليفه را با چراغ جادو كُنَد و ُ

با قطار ِ سريعُ السّير

روياي ِ زليخا را به ابوالهول برساند .

از ماه كه نگاه كني

اهرام ِ ثلاثه

در هفتمين قصّه

خليفه را به خميازه مي اندازد و ُ

چهل دزد بغداد كول كرده

با اولين موشك

درجوّ ِ زمين مي سوزند .

از ماه که فاصله می گیرد

مهتاب ايميل مي زند

ماه واره ها چشمش را دور ديده

متلك مي گويند و ُ

سنگ هاي ِ آسماني

روي ِ خاطرات ِ خاكي

پارازيت مي فرستند .

از هر جا به شناسنامه نگاه كند

جلوي ِ نام ِ پدر

خطّ ِ تيره كشيده اند

كه شهر زاد از قصه اش

خود را به سياه چاله انداخت و ُ

روز نامه ها آگهي زدند

پيراهن چند سال ِ نوري

خانه اش را گم كرده و ُ ...

بوقققققققققققققققققققق

- : « برو داداش چراغ سبز شده »

بیست و پنجم اردیبهشت ماه یک هزار و سیصد و هشتاد و چهار _ استان مازندران / شهرستان نوشهر