خسته هستم ! ازشب وروز، ازهمه غمهای جانسوز !

خسته ام از هرچراغی ، روشنی بخشد دل من !

ازخزانِ  گُنگ، اززمین ازآسمانها

ازخمارين چشمهايِ گُرگرفته، چنگ اندازد تن من

ازهمه آنها که روزی مهربان بودند كنارم

يا تمرگيدن به زاري ! ميشوند دايه برايم

خسته ازآمد شدن ها ، خنده های بي معاني

ازدل كين پرورنا آشنايان

ازتو، ازاو ، ازدروغ درواژه هاي حاذ قانه

خسته ازشبهاي نكبت، بامداد بي تفاوت

خسته ازماه وستاره ابرهای پاره پاره

خسته ازجورزمانه ، خسته ازاین آشیانه

خسته ازاین اشکهای عاطفانه

نغمه های بادروغ وُ ناشيانه

خسته ازبرگ درختان ازصدای باد وطوفان

قایق درهم شکسته ،  ساحل درغم نشسته

خسته ازصيادِ خفته

قيل وُ قال ِ آهوی دردام گشته

خسته ام ازنُطقِ طوطي ، درزفاف مرغ عشقِ بال بسته

ازتظاهر از ریا تا زنده هستی

درعزای مرگ تو درسوگ بودن

ازنگاه وُظلمها برمستمندان

ازهوسها ، ازگناهان

ازنگاه دختری گریان وخسته

ازبرای لقمه نان دلها شکستن

خسته هستم ازمی و میخانه رفتن

تا فراموشم شود ازآنچه  هستم

خسته ام ازهرترانه، نامه هاي عاشقانه

شعرگفتن ! بادو دست پينه بسته

ازقوافي ، وزن هاي بچه گانه!

خسته ازایام رفته، شنبه تاپایان هفته

روزها تحقير مردم ، شبها مسجد نشستن

خسته ام ازآنچه گفتم چون نباشد طاقت من

دیدن این دردو غمها، گوشه ای درخود گسستن

..........

s@rv