با طعنه پر از غیظ .. نگاهش دردست !

قدری نفس آینه مبهم شده است

یک "من" به حدود من تجاوز کرده !

عصیان ! قفس دختر آدم شده است
 

***

هر پنجره ی باز فریبی دارد

زندان و رهایی به تبانی مشغول !

پرواز .. نشد ! والی آزادی مرد

بر دار توهمات ذهنی معلول
 

***

ققنوس هوس دوباره جان می گیرد

نکبت سر و پای شهر را بلعیده

گنجشک به روی سیم های عریان

کابوس تمامی خودش را دیده

***

گردن بزن این فاحشه ی هذیان را

آلوده ی صد حقیقت محضم کن

در خواب فقط به حرف من گوش بده

دیوانه و مست و بی زبان فرضم کن

***

اندوه هزاره را کمی قیچی کن

خیاط دلم طرح عبث می دوزد

از شهر بدهکارم و از خود بیزار

تقدیر درآتشکده ام می‌سوزد

***

بدجور به جرم هوست محبوسم

بدکار ازل دست خودت را رو کن 

با چوب گناه تو فلک خورد تنم

من سیب نخورده ام بیا..ها.. بو کن !

سحر آریایی