سلام بر استاد
در بین تمام ایراداتی که قبلاًجناب سلیمانپور به کارهایم گرفتند این که وزن شعر را ذکر می کنم جالب و از این نظر مفید دانستند که در وزنهای غریب که گاهی اهل شهر نیز در چگونه خواندن شعر دجار اشتباه می شوند به آنها کمک می کند، و این اتفاقی است که در مورد شما افتاد و گرچه وزن آن را فعلت فاعلاتن فعلت فاعلاتن نوشته ام آن را بر وزن فعلات فاعلاتن فعلات فاعلاتن خوانده و سعی در تصحیخ داشته اید

با سلام. باید عرض کنم شما درست می فرمایید ولی خوانش مان تقریبا شبیه به حرف زدن قرن های چهارم وپنجم احتمالا خواهد شد. نمی دانم با اینهمه اشارات شاعر محترم چه اصراری دارند لقمه را پیچانده وتناول کنند.عروض دانان ما از شمس قیس تا خواجه نصیر وتا بزرگان اخیر کم کسانی نبودند

من دوست عزیز شاعر را به مطالعه بیشتر وفهم عروض سنتی مان که باید گفت در جای خود مدرن است توصیه می کنم ،گردن نهادن به بدیهیات عروض وتقطیع حد اقل اش اینست که جناب انصاری این اشتباهات فاحش را روزی خود خواهند پذیرفت

سلام بر جناب حمیذ خصلتی گرامی که تصور بهتری از ایشان در ذهن داشتم.
تنها سؤالم فعلاً از ایشان این است که به کدام اشتباهات فاحش اشاره می کنند، چیزهایی که نه تنها اشتباه هستند که فاحش نیز هستند. تمایل دارم پاسخ خودتان، و نه جنابان شمس قیس و خواجه نصیر و دوستان استاد گرامی و عزیز سایت، را عرض نمایید. ممنون برادر گرامی

سلام بر جناب اقتداری
در بعضی از مصراع ها امکان این وجود دارد که شعر به شکل ذو وزنین دریافت شود هم وزنی که شاعر می فرماید و هم وزن معروف و اشنای فعلات فاعلاتن
و بنده حقیر جسارتا بر همین مبنا شعر را بر اساس فعلات فاعلاتن فعلات فاعلاتن
اصلاح کردم که به شدت از شاعر عذر خواهم علت خبط بنده این بود که به زبان مشترکی با شاعر دست نیافته بودم
مصراع اول را که مثال فرموده اید چنین است می توان ی را در سوی هم بلند خواند و هم کوتاه اگر بلند خواندیم وزن حضرت عالی جور می شود و اگر کوتاه تلفظ شد وزن شاعر درست می شود
به همه از او بگوید سخن خصوصی او
نیز چنین است
ولی شعر با وزنی که شاعر فرموده یعنی ف ع ل ت فاعلاتن ف ع ل ت فاعلاتن کاملا خوانده می شود
حال اینکه چقدر این وزن مطبوع است و یا اینکه علم عروض ان را می پذیرد یا خیر باشد قضاوتش با اهل فن
و اما شاعر عزیز باید بدانند ابتدا اهنگ و وزن به شکل طبیعی بر زبان و ذهن شاعران جاری شده است بعد از ان برایش عروض دان بحر و وزن نوشته است
جناب وثیق زاده نیز اگر بر اساس طبیعت زبان به اهنگی و یا وزنی در شعر دست یافتند که مطبوع و دلنشین نیز بود عروض دان امروزی می تواند برایش وزنی در نظر بگیرد و حالا بگذار در عروض سنتی ان وزن غایب باشد
شاعرانی مثل خانم سیمین بهبهانی همین راه را رفته اند و وزن های جدیدی به شعر فارسی اضافه کرده اند

سلام برادر گرامی
چون فرمودید ترجیح می‌دهید ادامه ندهید و ظاهراً برخلاف جناب گنابادی چنین دیالوگی برایتان خوشایند نیست تنها به یکی دو نکته اشاره می کنم و برای آرام ماندن جو، انتظار پاسخ ندارم. واژه عظمت در شعر به راحتی عَظَمَت خوانده می شود و نه مشدد یا به گونه ای دیگر. این مشکلی بود که جناب کنابادی هم اول داشتند و سپس برایشان مرتفع شد. دوم در مورد تقطیع به کار رفته که شما و ظاهراً شاعر محترم دیگری من درآوردی دانسته اید عرض می نمایم روش تقطیعی که به طور خلاصه در صفحه فن شاعری هم در دفترم در این سایت و هم در سایتم بیان نموده ام بدون هیچ نوآوری ای خلاصه ی همان تقطیع مرسوم مورد استفاده شعرا و مطرح در عروض بر مبنای هجاهای کوتاه و بلند است. آنچه بیشتر مورد اعتراض شعرای گرامی ای مثل جناب سلیمانپور بوده و شاید هست استفاده از ارکانی است که بعضاً (نه همواره) شکل و شمایل ارکان عروضی را ندارد نه تقطیع. هر شاعری وامدار زحمات شعرا و اساتید گذشته ی خود است. جناب ایزدی به حق بیان کردند که سیمین بهبهانی اوزان جدیدی را به دنیای شعر معرفی نمود و شاعران دیگری منجمله تصور می کنم جناب قزوه نیز کمابیش چنین کردند. هیچکدام نگفتند گذشتکان راه را به اشتباه رفتند بلکه اعتقاد داشتند کارشان تکمیل کار گذشتگان و البته بر مبنای کار آنهاست. سیمین بهبهانی به صراحت خود را مخترع اوزان جدید می دانست و از آنچه در پاسخ طولانی ام به جناب سلیمانپور بیان کردم مستفاد می شود که او در واقع مخترع این اوزان نبود بلکه مکتشف آنها بود. یک حساب سرانگشتی برای یک مصراع 16 هجایی هزاران وزن قابل قبول (غیر از موارد ناخوشاهنگ آن) عرضه می‌کند. این گنجینه بزرگی است که در حدود مثلاً 500 تای آن در شعر سنتی ما مورد استفاده قرار گرفته و طبیعی است هر از گاهی تعداد دیگری از این گنجینه توسط بهبهانی و دیگران مورد استفاده قرار گیرد و البته به شرط زیبایی و خوش آهنگی توسط جامعه شعری پذیرفته شود. اما صِرف اقدام به استفاده از موارد استفاده نشده از این منبع بزرگ نمی تواند جرم تلقی شود.

درود بر استاد بزرگوار و عزیز، جناب حاج محمدی
چون سؤال مستقیمی از حقیر نمودید شرط ادب است که پاسخ دهم. مسلماً همین ثقل توالی اربع حرکات دلیل غیبت رکن فعلات بوده، و همین مسأله هم باعث می شود که هنوز احتمالاً برخی از اساتید گرامی سایت قادر به خوانش درست شعر نباشند. اما مستحضر هستید که گاهی اتفاق افتاده است که وزنی در ابتدا مشکل یا غریب به نظر رسیده اما شعری در آن سروده شده و احیاناً توسط خوانندگانی خوانده و ترویج شده و مقبول جامعه هنری و ادبی افتاده است. الآن موارد کاملاً شاخص را در ذهن ندارم اما مثلاً اگر خودم ابتدائاً می‌خواستم تصمیم بگیرم در وزن مستفعلن فاعلاتن مستفعلن فاعلاتن غزلی بسرایم آن را تا حدودی ثقیل و دارای سکته می‌یافتم و شاید از تصمیم خود منصرف می‌شدم، اما ببینید که صفای اصفهانی چگونه غزل زیبای «دل بردی از من به یغما ای ترک غارتگر من» را در همین وزن سرود و مورد استقبال خوانندگان و نوازندگان ما هم قرار گرفت. البته در محضر اساتید عزیزم اعتراف می‌کنم که مطالعات عمیق و ارزشمند و مفید آنها در بحرهای عروضی را ندارم، اما قبول بفرمایید که احتمالاً بسیاری از شعرای موفق ما هم چنین بوده و هستند. کاری که منِ حقیر در صدد انجام آن هستم دست کمکی است که به سوی شما خوبان دراز کنم برای انجام دسته بندی‌ها و بحر گزینی‌های لازم برای حجم بزرگی از اوزانی که می‌توانند قابل قبول و حتی خوشاهنگ باشند و فعلاً مغفولند و کشف نشده. بنده‌ی حقیر چون متوجه وجود تعداد بسیار زیادی از این وزن‌هایی که می‌توانند مطرح باشند و مغفول مانده‌اند شدم بر آن شدم که برای هر کدام که سعی کردم در آن غزلواره‌ای بسرایم نامی انتخاب نمایم، و چه نامی مناسبتر از همان وزن عروضی مربوط به آهنگ شعر؟ اما متوجه شدم که رویه‌ی واحدی برای ارائه‌ی وزن افاعیلی برای یک شعر واحد در عروض سنتی وجود ندارد و مثلاً در یک رویه با رکنی سه حرفی و در دیگری با رکنی چهار حرفی وزن یک شعر واحد عرضه می‌شود که هر دو هم درست است و وزن شعر را معرفی می‌کند. اما این روش برای اینکه وزن شعر را به عنوان یک نام واحد و منحصر به فرد به آهنگ آن شعر نسبت دهیم قابل استفاده نبود. پس لازم بود روشی واحد برای وزن گزینی شعر پیشنهاد شود که کاری است که سعی در انجام آن داشتم (شروع فقط با یک رکن چهار حرفی) و در همین دفتر و در سایتم توضیح دادم و در ابتدای اشعاری که ارائه می‌دهم بر همان مبنا وزن واحد را می‌آورم.
نکته‌ی دیگری که برادران گرامی سلیمان پور و خصلتی بر منِ حقیر خرده گرفته‌اند این است که به درستی متوجه شده‌اند بسیاری از سروده‌های به ویژه اخیرم بیشتر از این که سماعی باشد حاصل تعیین اولیه‌ی وزن و سعیم در گنجاندن مطالب (عرفانی) در آن قالب (عمدتاً با استفاده از تقطیع) است. بله همین طور است و فکر می‌کنم واقعاً این امر چه اشکالی دارد اگر نتیجه قابل قبول باشد یا بشود (یا لااقل در حد توجه اساتید بزگوار جهت نقد و احیاناً اصلاح باشد). این روشی است که تصور می‌کنم شما استاد عزیز (جناب حاج محمدی) در سرایشهای خود در اوزان عروضی کمتر متداول به کار می‌برید. جالب است که قبلاً گاهی شاعری متهم می‌شد که بیش از حد سماعی است و لازم است از تقطیع، بیشتر استفاده نماید و اکنون ایرادی عکس این گرفته می‌شود.
امید که در صورتی که اساتید محترم و بزرگوار سایت حتی احتمال وجود بارقه‌ای از حقیقت در آنچه به وسیله‌ی حقیر مطرح شده را می‌بینند قبل از آن که احتمال خدای ناکرده مطرح کردن خود را در بنده بدهند فرض را بر صداقت و راستیم در بیان احتمالی واقعیتی بگذارند و خود کمک نمایند که این مطالب احیاناً حک و اصلاح و بهتر ارائه شود اگر واقعیتی در آنها هست.

درود بر جناب ابراهیم حاج محمدی
درست به محل نزاع اشاره کرده اید
بحث در این خصوص را بنده به اهالی فن مثل حضرت عالی واگذار کرده بودم

استاد گرامی خدمت شما سلام عرض می‌کنم و از بذل توجه صادقانه‌ی ‌شما به اشعار حقیرم به خود می‌بالم.
در فَعَلَتُ چهار هجای کوتاه ف و ع و ل مفتوح و ت مضموم وجود دارد (و لت به عنوان یک هجای بلند در نظر نیست و در روشی که معرفی شده است اصولاً اگر قرار باشد در پایان یک رکن، که مقرر شده حداکثر چهار هجایی باشد، هجای بلندی باشد مختوم به ن است (و همین باعث رنجش برخی از دوستان شاعر استاد شده است که ناظر رکنهایی مثل فاعُن و فعُن و فُن شده‌اند)). البته ظاهراً فعلتُ رکن غایبی در عروض سنتی است اما اعتقاد دارم غیبت آن نمی‌تواند دلیل بر غیر قابل استفاده بودن از آن باشد.
درود بر شما

سلام بر جناب اقتداری
چرا می توان شعر را با ف ع ل ت فاعلاتن ف ع ل ت فاعلاتن خواند
ف و ع ول ت هجاهای کوتاه هستند
خود حضرت عالی استاد هستید ولی از جهت درس پس دادن می توانم در یک تماس تلفنی شعر را ان طور که مورد نظر شاعر هست برایتان بخوانم اگر مایل باشید شماره حقیر را شاعر بزرگ جناب خدابخش صفادل دارند شماره همراهتان را از طریق ایشان به من بدهید خود خدمت شما تماس می گیرم تا به یک زبان مشترک
دست پیدا بکنیم