دل در هـــــــوای کوی تــو پرپر شود چه به؟
سرشار از خیال تو گــــــر ســر شود چه به؟
آن لحظه ای که جان به لــبم می رسد ؛ مرا
لب ؛ تر اگر ز ســــــاغر کوثر شود چه به ؟
روحـــم اگر زقالـــــب تن پر کـــــشد ؛ سپس
در روضـــه یا رواق تو کفـــتر شود چه به ؟
چشــــــم من و جـــــمال تو در عـــــالم خیال
یک لحظـــــه هم اگـر که برابر شود چه به ؟
بد خــواه توست هر که به هر جا و هر زمان
گو خاطــــرش زبنــــــده مکدّر شود چه به؟
این بنـــده گر چــه هست برای خودش کسی
در آستـــــان قدس تو قنـــــــبر شود چه به ؟
دل برکنـــــد زهر چـــــه بود در جهــــان اگــر
دلبسـته ات - سلالــه ی حیـــدر- شود چه به؟
این دســــــت باز از سر حاجــت به پیش تو
بر قبّــه ی ضــــریح تو چنـــبر شود چه به؟
بی شک نبـــوده هســتی من جز مسی که با
اکسیر عشق و مهر تو گر زر شود چه به ؟
باشـــــــم دخـــیل نزد ضـــــریح نگــــاه تو
این افتـــــخارم ار که مـــــقدّر شـــود چه به؟
این دل که هسـت بی گُل رویت چومرده سرد
گر در شــرار عشق تو اخـــگر شود چه به؟
عمـــری که با محـــــــبتت آغـــــــاز کرده ام
هم در مســیر عشـــــق تو آخر شود چه به؟
دل گر نمانــــد در بــر من نالـــم از چه رو؟
گــر دام زلـــف و ناز تو دلبــر شود چه به؟
تا پرکشـم به سوی تو از عمـق جان خویش
پا ، تا به ســـر وجود من ار پر شود چه به ؟
نامـــم که محو می شـــــود از مــــتن روزگار
در لـــوح خــادمــانـت مصـــــدّر شود چه به؟
چون«دِعبــِل» ارچه نیستمت من قصیده گوی
شعــــــرم اگر ضمیمــــه ی دفتر شود چه به ؟