دستِ گلدسته ها ی زیبایت، به لبم بوسه ها بدهکار است

هر کسی را که در حرم دیدم، به غم عشق تو گرفتار است


من گدایم، گدای سلطانم، زائرم زائرِ خراسانم

خالیِ خالی است دستانم، قلبم اما ز عشق سرشار است


مِهر تو در دل من افتاده ست، بی ولای تو عمر بر باد است

هر کسی دل به غیر تو داده ست، شک ندارم که او سرِ کار است


عاشق هستم پر از هیاهویم، بی پناهم شبیه آهویم

تا زبان هست مدح تو گویم، که زبان وقف مدح دلدار است


چون کبوتر دلم رها شده است، راهیِ مشهدالرضا شده است

دردهای دلم دوا شده است، بخت انگار با دلم یار است


دور تو در طواف خلق الله، ای در خانه ی تو باب الله

ای پُل عرش با زمین، بی تو ، پر زدن سوی عرش دشوار است


یا انیس النفوس ادرکنی، ای شهنشاه توس ادرکنی

مثل تو چاره ساز کم دیدم، مثل من بی پناه بسیار است