اگر چه حافظ و سعدیست مطلب درسم 

شبیه مولوی رفته در پی ِ  شمسم 

تو در کجای جهانی تو در کجای دلم 
که بین جمع بدون حضور تو حبسم 

ببوس روح مرا آشنای دور از من 
یک از هزار همین بوسه نیست در لمسم 

تو را به حس دل پاک و اشک باریده 
قضاوتم نکن از روی چهره یا عکسم 

منم به سادگی کنجکاوی کودک 
تو عقل کل معما فراتر از حدسم 

از این سیاست مردانه ٔ تو حیرانم 
چرا که روح صداقت نشسته بر نفسم 

اگر چه وقت سرودن عجول و لا قیدم 
شبیه قافیه هایم  ز « قید » می ترسم ! 

منصوره نوروزی