سلام خانم نوروزی گرامی،شعرتان راخواندم.تیک خوشم آمد زدم.ولی یکی دو نکته را هم یادآوری می کنم.تصاویر و ایماژهاوفضای شعر شما بشتر کلی وذهنی است وانتزاعی،آدرس ها وفضاهاونشانه ها دور ازدسترس است، جای دغدغه های عمیق وضرورت ها وتجربه های شاعرانه خالی است.مثلا ازاعتراف دل کوه ها به کاه رسدم...یا عزیزبودم اگرچه به عمر رفته ام اما...مخاطب دستش به چیزی بند نیست،کلام کلی وذهنی است،ردپایی از دغدغه های مردمی که در همین نزدیکی ما قدم می زنند وازکنارما رد می شوند نیست.اگرچه بیت استخوان داری هم مثل :پلنگ ماده ی زخمی منم که درشب تارم/به یمن خنده به مرگم ،به اوج ماه رسیدم،هم به چشم می خورد.ببخشید.

آفرین بر شما خواهرم

+++

ممنونم از لطفتون 🌷🌷🌷

درود
خوشحالم اینجایید

++++

ممنونم استاد . منم خوشحالم از حضورتون 🌷🌷🌷

منم به جبر معماي (تاكلو) ز ابليس
بهشت بودم واينجابه اشتباه رسيدم



ياشا بانو

++++

به به .‌ممنونم از همراهیتون
یاشاسین 🌷🌷🌷