هر از چندی که اندازی به ســوی من نگاهی هم

خوشم از آن که می افتــی به یــادم گاه گاهی هم

بسی افـــــتاده بر من تا کنــــون چشــم سپید امّا

چه خواهــد شــد بیفتد بر من ار چشم سیاهی هم

تو بــــا نازی کـــــه با مـــا می کنی زیباتری امّا

شوی زیبـــا تو صد چندان بتابی گرچو ماهی هم

ندانستـم که مـژگان تـــــو از آلات قتـــّـــاله است

که اندازد زپا بیشک نه یک تـــن بل سپاهی هم

نباید از چـــــو من بیچاره ای هـرگز به دل گیری

چـــو سر زد از جنون عشقت از من اشتباهی هم

شگفتـــی از من است آیا که در کویت پریشانم ؟

گدائــــی می کنـــــد گر در دیارت پادشـــــاهی هم

اسیـــرانی که در دامــــت گرفتـــــارند بسیــــارند

یکی از خیــل عشّــــاقت منم خواهی نخواهی هم

دریـــغ از من نگاهــــت را چرا داری نمی دانی ؟

که از حُــسن تو هرگز کم نخواهد گشت کاهی هم

چه داری انتظار ازمن بجز ازاشـــک و آه ای گل

نمی آید به چشمت گــــرخروش اشک و آهی هم

مرا گوینـــــد بن بست اســـت راه وصل لیکن تو

اگــــــر خواهی شود پیـــــدا برایم کوره راهی هم