با قدمهای خداحافظ  تباهم میکنی
در سپیدی می خزی اما سیاهم میکنی

دکمه از پیراهن مشکی هنوزم وا نشد
خون تو تازه ست  تو مشروطه خواهم می کنی

در مه آلود نگاه آخرینت قصه ای ست
میرزا را در  بزرگی ها سپاهم میکنی

چوب گیلان تر شد و قزاق ها را می خورد
میهمان لحظه های قاه قاهم میکنی

کاش استمرار این لبخند تا امروز بود
کیسه ی رویایم و  مملو  کاهم میکنی

جنگل مازندران ما فصولی سر نداشت
سر زدم ازنو دوباره تو نگاهم میکنی؟

عشق پیش چشم تو کوچکترین واژه هاست
غی عشق میهنت عاشق، گناهم می کنی؟

میرزای عشقبازان دوستت دارم بزرگ
در بهشت ذهن خود آیاگیاهم می کنی؟

برفها در استوای چشمهایت وا شدند
رودها را روبه دریاها فراهم  می کنی

جنگل آرام ست از برنو بدوشی های تو
میرزا سربازم  و  با عشق ، شاهم میکنی

کفتر دل چینه نوش دفتر تاریخ  توست
تو شهید عشقی و کهنه به چاهم میکنی


به بهانه شهادت میرزا کوچک خان جنگلی

علی اکبر مقدم

مشهد مقدس 
فریمان

95/9/15