سلام چنین سرود قشنگی زبُن تماشائی ست که گرچه صحبت غم هست بحث شیدائی ست ز سید نقی عبآس ، نخوانده ام جز خوش سروده ها که الهی ست ؛ یا تولٌائی است چه خوش سروده است به سبک سروده ی حافظ که خود چو حافظ هند است و عرفِ والائی ست نشسته در کنار بتان ، چون بتی ز شعر و ادب امیدِ گوشه چشمی به « لطف فرمائی » ست اگرچه شعر ز غم گفته است و هجر و فراق به عشق و بندگیِ حقٌ « تمامِ زیبائی » ست