تقديم به شهداى مدافع وطن ،قهرمانان دلير آتش نشان در حادثه پلاسكو كه همچون مدافعان حرم ،فداكارانه دل به درياى شهادت زدند.
(1)
انگشت حيرت را به لب ها مى فشاريم
دلواپس اخبار دور از انتظاريم
اشك غريبى مى چكد از گونه هامان
با يك جهان اندوه و حسرت بى قراريم
بُغضى نهفته در دل هر شعله پخش است
شايد گريز روضه اى ديرينه داريم
آتش زبانه مى كشد در موج ماتم
بر غربت ايل شقايق غمگساريم
آتش نشانه رفته امشب آسمان را
گل هاى پرپر را به باران مى سپاريم
هم ناله با حجم غم "آتش نشان ها"
بر صخره هاى بى كسى سر مى گذاريم
رنگ شهادت رنگ سرخ پرچم ماست
از امتحان عاشقى باكى نداريم
با كاروان سرخ امدادى دوباره
چشم انتظار مقدم صبح بهاريم
محمدمهدی عبدالهی
__________________________________________________________
(2)
دريايى و آتش زده اى اين دل را
با سوختنت ساخته اى منزل را
ققنوس كبود باغ ميهن افسوس
در سوگ خودت نشانده اى ساحل را
***
(3)
با ناله اگر دور و برش مى سوزد
در شعله ى خون ،چشم ترش مى سوزد
آتش كه نشست بر تمام جگرش
نم نم همه بال و پرش مى سوزد
***
(4)
آتش كه نشانه هاى آن مشهود است
بُغضى ست كه در سينه ى او مسدود است
عشق است "مدافع وطن" را آرى
آيينه ى سالكٌ اِلىَ المعبود است
***
(5)
نگاه آسمان با ماه مى سوخت
زمين از ماتمش در آه مى سوخت
دل آتش نشان هاى دلاور
ميان شعله اى جانكاه مى سوخت
***
(6)
ميان شعله ها دل بيقرارند
در آتش لحظه ها را مى شمارند
همان آتش نشان هايى كه با عشق
دل و جان را به جانان مى سپارند
محمدمهدی عبدالهی