دسته بندی اشعار

آخرین اشعار

آخرین نقدها

مزارِ گمشدۀ تو

نشسته است سحر بر مزارِ گمشدۀ تو
سحر، به دیدۀ تر بر مزارِ گمشدۀ تو…
علی، همان که فروخورده بود بغضِ دلش را
گذاشت تنها سر بر مزارِ گمشدۀ تو
سبک نکرده غمش را چو ابرهای جهان را-
گریسته است اگر بر مزارِ گمشدۀ تو
چگونه دل بکند از تو ماه، ماه فتاده!
به‎‏وقت تنگ سفر بر مزارِ گمشدۀ تو
سیاه‎پوش، جهان ایستاده است در اندوه
هزار سال دگر بر مزارِ گمشدۀ تو
میان تسلیت عرشیان به روز قیامت
گریسته‎ست پدر بر مزارِ گمشدۀ تو
درِ بهشت خدا می‎گشود در دل دنیا؛
گشوده بود چو در بر مزارِ گمشدۀ تو
فقط نه عشق علی را که قرن ـ قرن غمش را
کشیده یکسره در بر، مزارِ گمشدۀ تو
تو راز خلقت عشقی، خلاصه گشته از این‎‏سان
تمامِ رنج بشر بر مزارِ گمشدۀ تو
نسیم، عطرِ حسینِ تو را بهانه نموده
رسیده داغِ خبر بر مزارِ گمشدۀ تو
فقط نه در دل صحرا که روز واقعه حتّی
چکیده خون پسر بر مزارِ گمشدۀ تو
جهان به واسطه‎ی ماهِ حزن شعله کشیده
اسیر و شیفته‎تر بر مزارِ گمشدۀ تو
تو راز سبز بهشتی عجیب نیست بدین‎‏سان
محال بوده نظر بر مزارِ گمشدۀ تو.

---

---

   تاریخ ارسال  :   1395/11/24 در ساعت : 9:39:23   |  تعداد مشاهده این شعر :  495

---

---