سلام آقای علی پور

قسمتهای دیگری از افسانه نیما که دروصف بهار سروده شده:
دم که لبخنده های بهاران
بود باسبزه ی جویباران
ازبر ِپرتو ماه تابان
دربن صخره کوهساران
هرکجا بزم ورزمی ترا بود

بلبل بینوا ناله می زد
بررخ سبزه شب ژاله می زد
روی آن ماه ازگرمی عشق
چون گل نارلبخنده می زد
می نوشتی تو هم سرگذشتی

---------
واین دوبند راهم شاید بتوان به نوعی گفت توصیفی از بهار است (البته بازبان نیما):

ای گل نوشکفته اگر چند
زودگشتی زبون وفسرده
ازوفور جوانی چنینی
هرچه کان زنده تر زود مرده
باچنین زنده من کاردارم

می زدم من دراین کهنه گیتی
بردل زندگان دائما دست
ئرازاین باغ اکنون گشادند
که در ازخارزاران بسی هست
شـد بهار تو با تو پدیدار

سلام جناب استاد علی پور گرامی

1- عاشق : در سریها به راه ورازون....... اشتباه تایپی دارد....
2 - افسانه : عاشق! اینها چه حرفی است ؟ کنون..... احنمالا " اکنون " بوده
3 - اما نکته ی مهم اعتماد به نفس و ایمان به راهی ست که " نیما " داشته است .
4 - باز هم منتظر می مانم..... ممنون

سلام بر شما

مطالب مفیدی است

خسته نباشید

با سلام وتقدیم احترام به دوست عزیزم جناب خودکار کمرنگ از اینکه نسبت به اینجانب توجه دارید ممنونم و شاد ،
ولی از شما به عنوان دوست عزیزی که پیشرفت دوستان دیگرش باعث خشنودی اوست می خواهم آنچه را که در کارهای من ضعف و ایراد در کار می بینید بصورت موردی یاد آوری نمایید و از کلی گویی لطف فرموده و پرهیز نمایید چرا که ما آنقدر ذهنمان کند است که متوجه نکات ریزی که شما می فرمایید نمی شویم ، بنا بر این آدرس ایمیلم را که قبلا برایتان ارسال کردم ، چنانچه مطالب بیش از اندازه و فرصت سایت بود خوشحال میشم اگه از این طریق برام بفرستید .

دوست دار شما معارف