امشب آغوش فلک مهمان یلدا می شود
ماه از پشت نقاب ابر پیدا می شود

زهره در رقص و طرب می آید از شور و شعف
باز در افلاک بزم عشق برپا می شود

یار ما مستی کند با ناز بر این قدسیان
درد ما با جام و می اکنون مداوا می شود

هرگز از لوح دلم این واژه مطروده نشد
شاید اینک عشق با عشاق معنا می شود

خون چکید از ناوک مژگان ما رحمی بکن  
اشک من در هجرت تو همچو دریا می شود

باغ دل پر می شود از لاله های بی قرار
سرو من در یک بهار عشق رعنا می شود

ای دل از اندیشه هجرش گذر کن یک شبی
سّر دل معنا نشد عین معما می شود

ای طبیب عشق درمان کن که این بیچاره دل
دم به دم از لعل او غرق تمنا می شود

 
 
                                               (نیلوفر)