کاملا خصوصی:
سلام بر شما / اولا تقاضا می کنم این نظر بنده را تأیید نفرمائید . فقط در صورتیکه نظر منو وارد دانستید اصلاحات لازم را در شعرتان اعمال کنید .
در علم معانی، نادرستی و سستی سخن به سبب تقدم و تأخری که بر خلاف قواعد دستور زبان در اجزای کلام واقع شود، یا حذفی ناروا که در آن‌ها پیش آید، یا استعمال نا به جای کلمه‌ای در ترکیب کلام را ضعف تألیف می‌گویند.
مانند: "والاتر از آن‌چه بود مقامش شد" به جای "مقامش از آن‌چه بود والاتر شد".
یا مانند: "دیروز هوا گرم و من مدتی در استخر شنا کردم" که حذف نابجای فعل "بود" از جمله ‌ی اول باعث ضعف تألیف شده است. ضعف تألیف از عیب های فصاحت کلام است
با این توضیحات نگاهی به دو مصرع از شعر شما می اندازیم :
1- ترانه می سراید و اواز این هَزار شما
با نوجه به اینکه ترانه سرائیدنی است و آواز سر دادنی عطف آواز به ترانه ضعف تألیف است .
2- غزل نگارِ تو هستم ، فدای چشم شما باد
چه چیزی فدای چشم شما باد ؟؟؟؟

سلام بر شما / زیباست آفرین لذت بردم /
*********

با سلام استاد گرامی

ضمن تشکر . از راهنمایی هایی شما استفاده کردم . پایدار باشید . برقرار و استوار باشید

سلام جناب مولوی بزرگوار
غزل زیبا و دلنشینی بود .. با پوزش در مصرع دوم بیت اول هم " مشرق " بهتر است آنچه شما فرموده اید این معنی را می دهد .. با غروب تبار شما شکوفه می روید که با روند غرل مغایر است .


دوباره مشرق دل گشته بی قرار شما

شکوفه می دمد از مشرق تبار شما ....

تازه تأکیدی بر این هم هست که مشرق دل مشرق تبار معشوق هم هست.موفق باشید


//////////////////////////////


سلام جناب پور کریمی
قدم رنجه فرمودید

از راهنمایی شما ممنونم . به دیده ی منت