دسته بندی اشعار

آخرین اشعار

آخرین نقدها

امید

آن هنگام که نگاهم کردی و دست کشیدی بر شاخه های خشک من و رقص کنان در جمعی به بزرگی وسعت نگاهت دور شدی عشقی توام با امید در دلم جوانه زد.تو خود نمی دانستی مست نگاهت چه آتشی می زند بر خشک مزارم که می سوزاند تمام حیرانی گذشته ام را و حیاتی دوباره بر پیکرم می بخشد تو خود زیبای شهر بودی،دلربای وصف ناشدنی، آزاد و رها  و من بسته به جفای روزگار نچشیده لذت ناب رهایی، زخمی و تنها،رها شده در فصلی سرد. اکنون که تنم به لطف باغبان قدرتی دوباره گرفته بود با نسیم آمدنت تنم لرزید و نوید نو شدن بهاری تمام وجودم را فرا گرفت جوانه زدم تا پرورش یابم در حیاتی نو ، ولی باد آنها را می کند و می برد سبز بودم ولی نوازش مدام تو را می خواستم تا به باد بفهمانم رویشم همراه با شکوفه ایست که تو آن را می سازی و همراهیم کند تا مسیر رشدم هموار باشد.

---

---

   تاریخ ارسال  :   1396/6/6 در ساعت : 4:49:23   |  تعداد مشاهده این شعر :  460

---

---